Μήπως κόλλησα μονογαμία;

 

Στην εφηβεία σου γνωρίζεις τον μεγάλο έρωτα. Αυτός θα σου ανοίξει για πρώτη φορά την πόρτα που οδηγεί στον κόσμο των μεγάλων.! Δεν θα καταλάβεις πολλά εκείνη την περίοδο , μα γιατί είσαι μικρή , μα γιατί είσαι διστακτική. Μα γιατί ο φόβος της μη αποδοχής έχει κατακλύσει όλο σου το είναι.. Όπως και να έχει δεν θα καταλάβεις πολλά. Είναι όμως ένας όμορφος πρόλογος για τα όσα επακολουθήσουν .

Και ύστερα χωρίζεις και την θέση του πρώτου σου έρωτα καταλαμβάνει ο επόμενος , ο πιο μεγάλος – γιατί κάθε επόμενος είναι πιο μεγάλος!!-. Αυτός είναι πιο έντονος. Λιγότερο πλατωνικός , περισσότερο σαρκικός . Μπαίνει στην ζωή σου και τον βιώνεις με μεγαλύτερη ορμή και συνειδητότητα .Εδώ αρχίζεις σιγά σιγά να πειραματίζεσαι.

Και ύστερα χωρίζεις. Και κλείνει και αυτός ο κύκλος. Και έρχεται ο επόμενος..Εδώ έρχεται μαζί του και το πάθος. Γιατί εδώ είναι πραγματικά η επιλογή σου. Και τον λες αγάπη.. για να τον εκβιάσεις μέσα σου. Γιατί ακόμα είσαι κορίτσι και ναι θα ήθελες να έχεις αυτό που λένε στα παραμύθια ‘’και ζήσαν αυτοί καλά..’’ Και λες τώρα θα αράξω. Και στην αρχή πολεμάς .Και μάχεσαι. Και δοκιμάζεις. Και αλλάζεις. Και υποδύεσαι και ποθείς. Μέσα από όλα αυτά χτίζεις χωρίς να το καταλαβαίνεις το είναι σου.

Και οι μήνες περνάνε ..και εσύ κάθε μέρα ασυναίσθητα δημιουργείς την ενήλικη εικόνα σου. Και τα χρόνια περνάνε .. και εσύ αρχίζεις να αποδέχεσαι το ποια πραγματικά είσαι. Τι σου αρέσει και τι σε ξενερώνει..Αλλά το πέπλο του φόβου δεν έχει  αποτιναχθεί πλήρως ακόμα. Αλλά χωρίς να το καταλάβεις μια μέρα ξυπνάς και το κορίτσι έχει χαθεί και την θέση του έχει πάρει μια γυναίκα. Μια γυναίκα που δεν φοβάται γιατί ξέρει την δύναμή της. Ξέρει τι θέλει. Και επιτέλους είναι έτοιμη να το διεκδικήσει. Αρχίζεις λοιπόν να αναρωτιέσαι τι κάνεις ακόμα στον ίδιο κύκλο , με τον ίδιο άνθρωπο που δεν έχετε πλέον να προσφέρεται τίποτα ο ένας στον άλλον.

Και σκέφτεσαι πως σε μια σχέση ετών οι αντίθετοι πόλοι έχουν πλέον εξερευνηθεί. Τα εδάφη έχουν γίνει πλέον πάτρια και μονότονα για εσένα. Τα θέματα προς συζήτηση έχουν εξαντληθεί και το χέρι που απλώνεται πλέον μοιάζει να είναι το δικό σου , και μάλιστα με έντονη την αίσθηση της βαρετής αμηχανίας.

‘’Θα έπρεπε να απαγορεύονται οι μακροχρόνιες σχέσεις’’ σκέφτεσαι ‘’Θα έπρεπε να υπάρχει μια κάποια ημερομηνία λήξης , διαφορετικά γίνονται τοξικές και για τα δύο μέλη , δημιουργώντας μια θανάσιμη βαρεμάρα η οποία θα έχει τουλάχιστον ένα θύμα.’’

Έχεις πάει σινεμά , θέατρο , ταξίδια. Έχεις βάλει τα ωραία σου ρούχα , εσώρουχα , μαγιό!! Και τα έχεις ξαναβάλει και ξαναβάλει και….

Σαν να γυρνάς μια κουραστική μέρα από την δουλειά και στο βίντεο παίζει η ίδια ταινία για χιλιοστή φορά.

Η έκπληξη και η ένταση απούσες , το τέλος γνώριμο ..και κατά πάσα πιθανότητα θα σε πάρει ο ύπνος πριν ολοκληρωθούν οι τίτλοι αρχής!

Και ύστερα είναι και το άλλο. Η υπερβάλλουσα οικειότητα φέρει και πρακτικά ‘προβλήματα’… να μοιράζεσαι το κρεβάτι σου ,τα πρωινά χνώτα ,τις τρύπιες κάλτσες ,τα φρύδια που δεν έχεις προλάβει να βγάλεις ,τα  ροχαλητά και άλλα (δεν θα ήθελα να γίνω πιο περιγραφική ,καταλαβαίνεις).

Και κάπου εκεί συνειδητοποιείς  πως θες το κρεβάτι όλο δικό σου για να μπορείς να απλωθείς με την άνεσή σου. Πως δεν θες να ξυπνάς το πρωί και να σου παίρνει τα μαλλιά ο καυτός άνεμος από το ξένο στόμα που έχει καρφωθεί στο κούτελό σου. Πως βαρέθηκες να χαζεύεις το μικρό δαχτυλάκι του ποδιού του που εξέχει από την προπολεμική κάλτσα. Πως τέλος πάντων δεν θες να πεθάνεις από ανόητη πλήξη!!

Και αποφασίζεις να ενημερώσεις πως :’’Θέλω λίγο χρόνο να σκεφτώ. Δεν φταις εσύ , εγώ δεν είμαι σε φάση..’’

 

Από την επόμενη κιόλας μέρα νιώθεις πως ο ήλιος ξαναέλαμψε ,η πόλη έχει πάλι χρώματα και εσύ τρέχεις στα μαγαζιά να ανανεωθείς…

Εκεί λοιπόν που το έχεις πάρει απόφαση πως δεν είσαι εσύ για τέτοια, πως είσαι αερικό που δεν μπορεί να ζει περιορισμένο και φυλακισμένο, πως είσαι άνθρωπος της περιπέτειας και δεν αντέχεις την ρουτίνα. Εκεί λοιπόν που τραγουδάς θα ζήσω ελεύθερο πουλί…. Ακριβώς εκείνη την στιγμή έρχεται το απόλυτο και σου χτυπά ..νοκ, νοκ!!!!

Και ανοίγεις νομίζοντας πως μπαίνεις με φόρα στην καινούργια σου περιπέτεια… τώρα που είσαι έτοιμη. Τώρα που θα το ζήσεις όπως πρέπει χωρίς ετικέτες ,χωρίς προσδοκίες . Χωρίς το ‘’για πάντα’’ και τα παραμύθια να σε καθορίζουν.

Και όμως ακριβώς αυτό που δεν χρειάζεται όνομα ή κατάταξη , αυτό είναι που θα σε ορίσει. Και ξυπνάς μετά από δέκα χρόνια και ανακαλύπτεις μια καινούργια ρυτίδα στα μάτια του η οποία είναι αυτή που τον κάνει πιο γοητευτικό από ότι ήταν όταν τον γνώρισες. Ξυπνάς μετά από δέκα χρόνια και ανακαλύπτεις πως το ροχαλητό του σε εκνευρίζει ,μα δεν θα μπορούσες να κοιμηθείς χωρίς να το ακούς. Ξυπνάς μετά από δέκα χρόνια και αισθάνεσαι να είσαι λίγο πιο ερωτευμένη απ’ ότι  ήσουν την προηγούμενη ημέρα. Γιατί κάθε μέρα ανακαλύπτεις κάτι καινούργιο σε αυτόν και κάτι καινούργιο σε εσένα όταν σε κοιτάς μέσα στα μάτια του. Και ζηλεύεις  και ποθείς και όλα είναι εκεί και είναι εκεί πιο δυνατά…. Και σκέφτεσαι ‘’Μακάρι να μην υπάρχει ημερομηνία λήξης!’’……………..Μήπως κόλλησα μονογαμία; Ή αυτό απλά είναι αγάπη;;